Zgodnie z art. 64 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 97, poz. 674) „nauczycielom zatrudnionym w szkołach, w których nie są przewidziane ferie szkolne, przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 35 dni roboczych w czasie ustalonym w planie urlopów”. Nauczyciel zatrudniony w placówce nieferyjnej nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w pełnym wymiarze z dniem 1 stycznia każdego roku kalendarzowego. Urlop udzielany jest zgodnie z planem urlopów lub na podstawie porozumienia z pracownikiem (w przypadku kiedy plan urlopów nie jest tworzony).
Odnosząc się do problematyki korzystania przez nauczycieli z urlopu wypoczynkowego w roku, w którym przebywali oni na urlopie dla poratowania zdrowia, należy wskazać, iż w obowiązujących przepisach prawa powszechnie obowiązującego brak jest jakichkolwiek podstaw do zmniejszania wymiaru urlopu wypoczynkowego.
Wprawdzie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 lutego 1988 r. (sygn.. akt III PZP 4/88) stwierdził, że cele urlopu zdrowotnego i urlopu wypoczynkowego są zbieżne i nie można z tych urlopów korzystać w tym samym czasie. Chodzi tu jednak o przypadek, kiedy urlop zdrowotny nauczyciela placówki nieferyjnej przypada na wcześniej ustalony w planie urlopów urlop wypoczynkowy lub trwa przez cały rok kalendarzowy. W takich sytuacjach urlop dla poratowania zdrowia konsumuje urlop zdrowotny. W pozostałych przypadkach (tzn. kiedy urlop zdrowotny przypada na czas poza zaplanowanym urlopem wypoczynkowym lub plan urlopów w ogóle nie istnieje) nauczycielowi należy udzielić urlopu wypoczynkowego.
Co więcej, brak jest podstaw do udzielania urlopu w wymiarze proporcjonalnym z uwagi na to, że urlop dla poratowania zdrowia nie został przewidziany jako jedna z przesłanek uprawniająca do udzielenia urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym (art. 155 i nast. KP).
